فرسودگی بدن

قالَ عَلِی علیه السلام: <<اَلْهَمُّ نِصْفُ الْهِرَمِ>>؛[1]

علی علیه السلام فرموده است: <<اثر غصه و غم، انسان نیرومند را ناتوان می کند و در جوانی، او را فرسوده و نیمه پیر می سازد>>.

قالَ أَمیرُالْمُؤْمِنینُ علیه السلام: <<اَلْحَسَدُ یفْنی وَ الْحِقْدُ یذْری>>؛[2]

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده است: <<حسد جسم را فرتوت و فانی می کند و کینه توزی آدمی را افسرده می کند و سرانجام، همه چیزش را به باد می دهد>>.

قالَ عَلِی علیه السلام: <<اَلْخائِفُ لا عَیشَ لَهُ>>؛[3]

هم چنین علی علیه السلام فرموده است: <<آن کس که گرفتار ترس و وحشت است، در زندگی آسایش خاطر ندارد>>.

قالَ عَلِی علیه السلام: <<اَلْحُزْنُ یهْدِمُ الْجَسَدَ>>؛[4]

علی علیه السلام فرموده است: <<غم و اندوه، تعادل جسم را بر هم می زند و بدن آدمی را ویران می کند>>.

قالَ عَلِی علیه السلام: <<اَلْمُریبُ أَبَدا عَلیلٌ>>؛[5]

علی علیه السلام فرموده است: <<کسانی که همه چیز و همه کس را به چشم تردید و بدگمانی نگاه می کنند، همواره علیل و بیمارند>>.

نتیجه آن که عقده های روانی، غصه ها، ترس ها، نگرانی ها و خلاصه ناراحتی های روحی و هیجان های درونی، علاوه بر آن که باعث اختلال فکر و تشویش خاطرند، در بدن نیز آثار بدی دارند و مزاج را از صراط مستقیم صحت و اعتدال منحرف می کنند و منشأ بیماری های مختلفی می شوند.

پی نوشت: